این اثر شامل مقاله‌ها، نوشته‌ها و شعرهایی درباره‌ی زندگی و ارزش‌های هنری غلامحسین بنان است. در متن کتاب می خوانیم:«زندگی بنان مصادف با دوره‌ای بود که موسیقی در ایران به ‌تدریج از زمره‌ی حرفه‌ها بیرون می‌آمد و در ردیف هنرها جا می‌گرفت... با این همه، غبار خفّت دیرین هنوز از چهره‌ی آن پاک نشده بود و خط فاصل میان هنرمند و عمله‌ی طرب همیشه روشن نبود و کمتر پدری در خواب و خیالش برای فرزند خود شغل خوانندگی آرزو می‌کرد. بنان از کسانی بود که با خودداری از خواندن در مجالس طرب و پرهیز از قبول مزد از افراد ارزش خود  و هنر خود را اعتلا بخشید... بنان چنان بر آواز خود مسلط بود و چنان آرام و مطمئن و ظاهراً بی‌کوشش می‌خواند که وقتی شروع می‌کرد، انسان هرگز دغدغه‌ی این را نداشت که جایی از عهده برنیاید و یا فقط به ممکن بسازد و صدایش بشکند و یا از میزان خارج شود. با خیال آسوده و کمال اطمینان می‌شد به آواز او گوش کرد و خود را به دست امواج لذت سپرد.»