انسان همیشه نسبت به موسیقی از خود واکنشی احساسی نشان می‌دهد که گاهی به صورت حرکات فیزیکی نمود پیدا می‌کند که شاخص ترین این واکنش ها حرکاتی است موزون و گاه نمادین که به آن «رقص» می‌گویند. در اروپا خنیاگرانی که غالبا «لوت» می‌نواختند در سفرهای دائمی خود از نقطه‌ای به نقطه دیگر، شرایط را برای تفریح و سرگرمی مردمان هر سرزمینی فراهم می‌ساختند. آنها اغلب با نواختن آهنگ‌های رقص که از زادگاه خود یا از دیگر سرزمین‌ها فرا گرفته بودند، مردم را به رقص و پایکوبی وامی‌داشتند. این خنیاگران با تغییر ریتم، آهنگ‌های رقص را که از هر سرزمینی فرا گرفته بودند، می‌نواختند و روح تازه‌ای به آنها می‌بخشیدند. خنیاگران کم کم بر این نکته واقف شدند که می‌شود دو یا سه رقص را با کنتراستی خوش آیند به یکدیگر پیوند داد. برای نوازندگان دیگر مهم نبود که رقصی با ریشه آلمانی پس از رقصی که اصالت ایتالیایی داشت، بیاید یا رقصی از فرهنگ اسپانیا در پی رقصی برخاسته از فرانسه. برای مدت‌ها تغییر یک رقص به رقصی دیگر فقط از طریق تغییر ریتم حاصل می‌شد که اغلب ملودی و مایه ای واحد داشتند.

برای اولین بار یک لوت نواز فرانسوی به نام «گولتیه» (Gualtier) مجموعه‌ای منتشر کرد که شامل آهنگ‌های رقص متفاوت با ملودی‌های خاص خودشان بود. وی این مجموعه رقص‌ها را «سوییت» (Suite) نامید. سوییت در لغت به معنای «رشته» یا «ردیف» می‌باشد که در ایتالیا آنرا «پارتیتا» (Partita) می‌نامند. بعدها رقص‌های دیگری نیز به سوییت اضافه شدند که «آلماندو» و «ساراباند» از این جمله بودند.

پس از شکل گیری فرم سوییت، آهنگسازان زیادی به نوشتن برای این فرم روی آوردند. یوهان سباستین باخ آهنگساز بزرگ آلمانی از این دسته بود که شش سوییت مشهور او برای ویولنسل به لحاظ تنوع تکنیک، پر محتوا بودن و بیان روانش در نزد نوازندگان از محبوبیت خاصی برخوردار می‌باشد. این سوییت‌ها برای سازهای دیگری نیز تنظیم شده است. کتاب شش سوییت برای ویولن یوهان سباستین باخ تنظیم این سوییت‌ها برای ویولن است و برای اولین بار در ایران به چاپ می‌رسد. از آثار دیگر باخ برای ویولن می‌توان به انوانسیون های دو صدایی برای ویولن و سونات های ویولن اشاره کرد.

کتاب شش سوییت برای ویولن اثر یوهان سباستین باخ در ۶۴ صفحه همراه با CD توسط نشر نای و نی منتشر شده است.