انتشار کتاب ترانه‌های محلی ایران برای پیانو جلد اول و دوم تالیف سیاوش بیضایی، کوششی است در جهت معرفی این گنجینه پُربار و امکانات فراوانی که در آن نهفته است و همچنین آشنایی هنرجویان با امکانات هارمونی گذاری و چندصدایی نویسی موسیقی ایرانی که از ابعاد مهم موسیقی کنونی و آینده ما خواهد بود. چگونگی پرداخت این ترانه‌ها بسته به کاراکتر و امکانات هر ترانه شکل ویژه‌ای به خود می‌گیرد که در مجموع تنوع بیشتری به قطعات این کتاب می‌دهد. این قطعات از آن رو که با روحیه هنرجوی ایرانی توافق بیشتری داشته و از نظر فن نوازندگی نیز مسائل متنوعی را در سطوح مختلف دربر می‌گیرند، مواد مناسبی برای کاربرد در برنامه آموزشی پیانو و موسیقی می‌باشند.این نکته را نیز نباید از نظر دور داشت که در انتقال یک ملودی از آواز یا سازی به ساز دیگر، تغییراتی هر چند جزئی اجتناب ناپذیر است، زیرا هر ساز از نظر فنی و بیانی، زبان ملودیک ویژه خود را داراست و انتقال تحت اللفظی یک ملودی به روی یک ساز نتیجه چندان رضایت بخشی به همراه نخواهد داشت. برای حفظ سادگی و چیرگی ملودی‌های محلی، به جز چند مورد، ترانه‌ها به شکل قطعات بزرگ‌تر و پیچیده‌تر بسط داده نشده‌اند و غالبا به افزایش یک پیش‌نوازی، میان‌نوازی و بخش پایانی بسنده شده است.برخی از ترانه‌های این کتاب در اصل شامل فواصل به اصطلاح ربع پرده‌ای می‌باشند که به علت نبودن این فواصل روی پیانو به وسیله فواصل همسایه آن‌ها جایگزین شده‌اند، به طوری‌که حالت اصلی آن‌ها به گونه‌ای احساس شود، ولی تنظیم‌ها به گونه‌ای هستند که با وجود فواصل ربع پرده‌ای نیز قابل اجرا هستند و هماهنگی خود را حفظ می‌کنند.لازم به ذکر است که در کتاب ترانه‌های محلی ایران برای پیانو جلد اول و دوم، برای آشنایی با گویش‌های گوناگون اقوام ایران و محتوای ترانه‌ها، اشعار برخی از این ترانه‌ها نیز با تلفظ و معنی‌شان در زیر نت‌های مربوطه آورده شده‌اند. در گردآوری ملودی و اشعار این ترانه‌ها از مجموعه‌های «ترانه‌های روستائی ایران» تالیف روبیک گریگوریان، «آهنگ‌های محلی مناطق جنوب ایران» و «آهنگ‌های محلی گیلان» تالیف لطف الله مبشری، «ترانه‌های محلی لرستان» تالیف حمید ایزدپناه، «ترانه‌های آذربایجان» تالیف داود محمدبیکف، «بیست ترانه محلی فارس» تالیف محمدرضا درویشی، مجلات موسیقی، و نوارهای گوناگون موسیقی محلی استفاده شده است