آنچه در «کتاب پيانو جَز» پيش‌رو خواننده قرار می‌گيرد، درواقع روش رايج برای آموزش پيانو جز بر پايۀ سبک نوازندگی آن از دهۀ 1950 به بعد است که توسط نوازندگانی چون باد پاوِل، رِد گارْلَنْد، وينْتون کِلی، تلونيوس مانْک، مَکّوی تايْنِر، بيل اونس، هربی هنکاک و ديگران تکامل يافته است. لوين کوشيده با زبانی ساده، گاه با بيان قصه‌هايی طنزآميز، روح آموزش شفاهی موسيقی را در اثر خود گنجانده، در شمايل يک دوست، تجارب و دانش خود را با خواننده به اشتراك گذارد. با اين حال، همان‌طور که ريچي بيارْک از نوازندگان باسابقۀ پيانو جز ابراز می‌دارد، لحن ساده و روان کتاب به‌هيچ وجه از جديّت، توجّه به جزئيات و علاقۀ نويسنده به پيانو جز نمی‌کاهد. پس از انتشار آن در سال 1989، «کتاب پيانو جز» به مرور تبديل به يکی از محبوب‌ترين منابع آموزشی پيانو شده است و نوازندگان مختلف مانند کِنی بَرِن (از نوازندگان تأثيرگذار پيانو جز پس از بی‌باپ) يا جيمی ابرسلد از آن تعريف و تمجيد کرده‌اند و اين در حالی است که نوازندگان ديگر سازها نيز از آن به عنوان کتاب مرجع استفاده می‌کنند، چرا که مطالب آن برای ساخت و تنظيم موسيقی جز نيز بسيار راهگشا است.